NATIONALE OLDTIMERDAG
LELYSTAD 2019
De Nationale Oldtimerdag in Lelystad is een van de mooiste oldtimerevenementen van het jaar.
Een evenement dat op zondag 16 juni 2019 al voor de 35e maal plaatsvond en deelnemers en geïnteresseerden uit Nederland, België en zelfs Duitsland trok (22.000 bezoekers). Die bezoekers konden ook dit jaar weer ruim 400 verschillende oldtimers van allerlei pluimage en jaartallen aan de Bataviahaven bewonderen. Van een Pope Hartford uit 1904 via antieke bussen en vrachtauto’s tot aan een spiksplinternieuwe BMW M850i X-Drive Coupé aan toe.
Het overgrote deel van die auto’s kon het publiek ook rijdend in actie zien tijdens het concours d’elegance.
Best of Show werd een Alfa Romeo Giulietta Sprint Speciale uit 1961.
Dit gratis oldtimerevenement werd ondersteund door muziek en show en natuurlijk werd er met de nodige foodtrucks ook aan de inwendige mens gedacht. Ook het weer speelde redelijk goed mee, hoewel de zon door twee pittige regenbuien wel even kort werd verdreven. Mocht u het spektakel dit jaar hebben gemist, noteer dan in ieder geval de 3e zondag van juni van 2020 alvast in uw agenda. Dan namelijk zal de 36e editie gaan plaatsvinden.
Mis hem niet!
Op twaalf verschillende plekken in de Bataviahaven stonden de auto’s opgesteld. Vaak naar land van herkomst, soms naar tijdperk of merk, zoals het 100-jarige Citroën dat een volledig plein had met auto’s. Voor de niet autoliefhebber was er ook voldoende te doen. Zo was het museum Batavialand, met de replica van het VOC-schip de Batavia uit 1628, geopend. Net als het Fashion Outlet Bataviastad. Het was een groot feest voor jong en oud.
Al vroeg in de ochtend arriveerden de eerste deelnemers met hun cultureel erfgoed. Zoals met deze mooie Stutz Straight 8 BB uit 1928, een van de weinige Stutz die in Nederland rondrijden. De eigenaren van de Stutz waren net als de eigenaren van deze Rolls-Royce Silver Cloud II uit 1958 (M) gestoken in klederdracht van die tijd.
Beide deelnemers vielen later die dag in de prijzen. (R) Buick 95 Phaeton - 1931.
(L) Franklin 11A Coupé - 1926. (M) Alpine A 106 - 1957/Salmson 2300 Sport - 1956. (R) Bentley Speed Eight - 1956.
(L/M) De Volpi Formula Libre uit 1934 werd gebracht op een antieke Chevrolet vrachtauto uit 1942. Wat later stond de Volpi op zijn eigen vier wielen en werden er wat luidruchtige rondjes mee gereden. (R) Alvis Speed 20 SD - 1936.
Een van een aantal Alvissen die aanwezig waren. Alvis dat dit jaar 100 jaar oud is.
Een van de oudste voertuigen van de Nationale Oldtimerdag 2019 was deze Mecanique l’Aster uit 1904.
Het merk was aan het begin van de 20e eeuw de grootste leverancier van motoren aan andere fabrikanten,
maar het maakte tussen 1900 en 1910 ook eigen auto’s, waarvan we er hier een zien.
Ook het 110-jarige bestaan van Bugatti kreeg aandacht.
(L) Type 13 Brescia - 1925. (M) Dashboard van een ander Type 13 Brescia - 1925. (R) Type 57 Stelvio - 1935
Iets verderop, langs de kade, stonden een groot aantal Amerikaanse auto’s uit de jaren 50 en 60 opgesteld. Vrijwel allemaal fraaie stukjes autogeschiedenis. (L) Dodge Coronet Royal Lancer - 1959. (M) Ford Thunderbird Hardtop - 1960. (R) Dodge Dart 440 Sedan - 1962. Dit type Dart was de 2e generatie en werd maar een jaar verkocht (1962; zo’n 111.000 stuks). In 1963 volgde alweer generatie 3.
(L) Dashboard van een Oldsmobile 88 Holiday - 1956. (M) Opvallende achterlichten van de Imperial Crown Coupé - 1960. (R) Dashboard van de Pontiac Star Chief uit 1956.
(L/M) Nash Ambassador - 1955. De 1954 versie van deze auto was de eerste Amerikaanse auto met airconditioning. In 1957 hield Nash op te bestaan, maar de typenaam Ambassador werd nog tot in de jaren 70 gebruikt door AMC. (R) Buick Special - 1955.
De ‘Roaring Twenties’ auto’s waren helaas op een niet al te beste plek neergezet. In de schaduw en onder de bomen. Voor sommige eigenaren was dat geen probleem, maar anderen vonden dat hun auto meer aandacht verdiende en parkeerden hun voertuig elders op een vrijgekomen plek in de zon (hoewel die zon er niet altijd was). (L) Auburn 8-100A Convertible Coupé - 1931. (M) Packard 726 Straight Eight - 1930.
(R) Packard 733 Custom Eight Sedan - 1930.
(L) Peugeot Bébé - 1913. Ook deze auto stond eerst onder de bomen, maar later op een beter plekje.
(M) Cartercar logo. Zie Auto van het Evenement voor meer informatie over dit merk.
(R) Overland Runabout . Een auto die niet tussen de deelnemers vermeld stond. Vermoedelijk 1910.
(L) Panhard & Levassor X19 - 1912. (R) Stanley Steam Model M - 1910.
​Plymouth P14 Special Deluxe uit 1942. Een van de laatste auto’s die gebouwd werd, alvorens de gehele Amerikaanse auto-industrie vanaf begin 1942 werd ingezet voor het maken van oorlogsmateriaal. Dit model werd na de oorlog, 1946-1948, verder geproduceerd.
(L) Simca-Fiat 6 CV F Balilla - 1935. (M) Dashboard van de Bugatti Type 57 Stelvio uit 1935, die we al eerder in zijn geheel zagen. (R) Austin Seven Sunita - 1938. De auto heeft een body van dubbel laminaat berkenhout en is met veel liefde langdurig gerestaureerd.
Er waren veel vooroorlogse Packards te zien in Lelystad. Zoals deze Packard One-Twenty Convertible uit 1939 (L). Volgens het programmaboekje uit 1937, maar als het ornament origineel is (R), dan geeft dat aan dat we met een model uit 1939/1940 te maken hebben. (M) Packard V12 1107 Type 730 Touring - 1934/Packard 8 Series 1100 - 1934.
Weer iets verderop waren een groot aantal Franse auto’s geplaatst tegenover het pleintje met (de 100-jarige) Citroëns. Zoals vijf La Licorne’s, waar we er hier vier van zien. (L) H20 5CV uit 1929 (M) de L760 (1933), de L760 Berline (1933) en de H20 uit 1932. (R) De La Licorne L760 uit 1933. In Nederland rijden er nog zo’n 12 La Licorne’s rond.
(L) Citroën C4G uit 1931. (M/L) In het klein en in het groot: de Panhard 24 CT uit 1963.
(L) Een selfie met een wel heel bijzondere Citroën uit 1930. Een tot hotrod omgebouwde Citroën AC4 Pickup. Een auto die veel bekijks trok. (M) Het fraaie merkembleem van het Franse La Licorne, dat tussen 1907 en 1949 zo’n 32.000 auto’s bouwde. Weer iets verderop was er een pleintje met Mercedes-Benzen te vinden,
waaronder deze 170DA uit 1953.
Weer terug naar het pleintje met de auto’s uit de Belle Epoque. (L) Buick Model 10 - 1909. (M) Het ornament van de Cartercar uit 1912. Dit is niet geheel tijdsorigineel. Het stamt uit de jaren 20 en is ontworpen door Emil Lejeune, die destijds wel meer accessoire ornamenten ontwierp. Het kreeg de naam Speed Nymph mee en de lendendoek kan bij het rijden gaan bewegen. Opvallend en mooi is het zeer zeker. Net als de auto trouwens.
(R) In de schaduw en onder de bomen: Clément-Bayard 7CV uit 1914.
De Essex Hudson Super Six uit 1927. Links zien we de auto in de reflectie van de koplamp van een Ford A uit 1931.
In de tussentijd was het rijdend concours d’Elégance al in volle gang. Helaas op moment van fotograferen onder een dik wolkendek en met regen op komst. We zien hier (L) een MG J2 uit 1932 (met in het midden het dashboard) en een (R) Austin Ulster Special uit 1932.
(L) Embleem van het Franse Mors dat een van de allereerste automerken was die zich bezig hield met autoracen. Het bouwde auto’s tussen 1895 en 1920 en ging daarna op in Citroën. (M) Amilcar CGSS - 1927. (R) Embleem van Pope-Hartford. Een Amerikaans automerk dat tussen 1903 en 1914 auto’s bouwde. Daarnaast produceerde Pope aan het begin van de vorige eeuw ook fietsen en motorfietsen.
(M) Dashboard van een Stanley Steamer uit 1910. (R) Pope Hartford Tonneau - 1904.
(L) Peugeot 163 - 1922. (M) Een Packard uit 1939 te zien in het velgdeksel van een Buick uit 1941.
(R) Opel Model 10 Pullman - 1928.
Weer even terug naar de weg langs de kade waar de Amerikaanse sleeën uit de jaren 50 en 60 waren opgesteld.
Waaronder deze opvallende Imperial Crown Coupé uit 1960. Imperial dat ooit bij Chrysler in 1926 begon als model, maar van 1955 - 1975 (en kort van 1981-1983) een eigen, luxueus merk was binnen de Chrysler stal van automerken.
(L) Austin FX3 - 1955, een auto die in deze taxi-uitvoering tussen 1948 en 1958 werd geproduceerd.
Er werden er iets minder dan 12.500 exemplaren van gebouwd. (R) Vauxhall Velox 2.3 - 1954.
(L) Veel chrome en vormen bij deze Dodge Coronet uit 1959. (M) Ford Thunderbird Cabriolet uit 1962.
(R) Op de luchtvaart gestileerde buitenspiegel van een Pontiac Star Chief uit 1956.
(L) Alvis 12/50 - 1924. De oudste van de ongeveer 10 Alvis auto’s die aanwezig waren.
(M/R) Hillman Sport - 1940.
(L) Renault Dauphine Gordini - 1966. (M) Honda S800 - 1968; een van de weinige Japanners die tijdens de oldtimerdag te zien was. (R) Renault Caravelle - 1964.
(L) Alvis TA21 Tickford DHC - 1952. (M) Dashboard van de Alvis Speed 20 SD uit 1936 die we aan het begin al in zijn geheel zagen. (R) Armstrong-Siddeley Hurricane Convertible - 1947.
(L) Bugatti Type T64 Prototype - 1938. (M) Lincoln KA 515 - 1933. (R) Peugeot 201 - 1934.
(L) Alvis TC21 - 1954. (M) De jongste auto van het geheel. De BMW M850i X-Drive uit 2019. Dit jaar besloot de organisatie om ook aandacht te besteden aan supercars, sommige wat ouder en een aantal nieuwere. Zo waren er enkele Ferrari’s, Aston Martins en een McLaren te zien. Het maakte de Nationale Oldtimerdag nog completer.
(R) Sabra GT - 1967. Een auto uit Israël. Daar werden tussen 1960 en 19680 dit soort sportieve auto’s gebouwd. Rond de 240, waarvan er 80 in België zijn verkocht.
(L) De meest elegante auto werd deze Rolls-Royce die we aan het begin al met eigenaars zagen. Best of Show werd de Alfa Romeo Giulietta Sprint Speciale uit 1961; een mooie auto, maar persoonlijk vond ik dat er tijdens dit evenement specialere auto’s te zien waren. Wat te denken van de Auto van het Evenement bijvoorbeeld?
Als Auto van het Evenement heb ik deze keer gekozen voor deze uiterst fraaie Cartercar Type R uit 1912.
Het Amerikaanse The Cartercar Company werd in 1905 als Motorcar Company opgericht door de automobielpionier Byron J. Carter. Carter was een zakenman die in 1896 zijn eerste auto kocht en er zo gefascineerd door raakte, dat hij er eind 19e eeuw zelf een ging bouwen. In 1902, richtte hij samen met een partner de Jackson Automobile Company op, maar dat bedrijf had hij enige tijd later alweer verlaten om in 1905 te Detroit de Motorcar Company op te richten. In 1907 verhuisde dit bedrijf van Detroit naar Pontiac, waarop de naam werd veranderd in The Cartercar Company.
De Cartercar auto’s maakten gebruik van frictie aandrijving (zonder versnellingen), iets waarop Carter patent had aangevraagd. Mede door dit type aandrijving was de auto een succes, maar Carter zelf maakte het niet meer mee. Hij was in april 1908, 44 jaar jong, overleden aan gevolgen van een longontsteking. De legende die vervolgens is ontstaan is dat Carter overleed aan de gevolgen van een kaakbreuk die hij had opgelopen, nadat de startslinger van een auto van een gestrande dame bij het starten terugsloeg. Carter was goed bevriend met Henry Leland, de oprichter van Cadillac, die zich dat ongeval erg aantrok. Het leidde ertoe dat Leland moeite en geld stak in het ontwikkelen van een elektrisch startsysteem, dat uiteindelijk door Charles Kettering werd ontwikkeld en in 1912 in een Cadillac voor het eerst werd geïntroduceerd. Autohistorici trekken dit verhaal echter in twijfel, omdat de details pas jaren later in biografieën van Leland en Kettering werden genoemd. In 1908 waren die details bij het overlijden van Carter nergens terug te vinden. Waar of niet waar, een bijzonder verhaal is het in ieder geval wel. Na de dood van Carter werd Cartercar opgekocht door General Motors. Van 1909 tot 1915 maakte het deel uit van GM, maar in 1915 trok GM de stekker uit het project, ten faveure van Oakland, dat in 1931 eenzelfde lot kende, toen het ophield te bestaan ten faveure van Pontiac . In totaal zijn er tussen 1905 en 1915 zo’n 10.000 Cartercars gebouwd, waarvan er wereldwijd nog zo’n 30 bestaan.
